مقایسه تأثیر تمرین فرو بردن شکم به داخل و هم انقباضی عضلات شکم بر ضخامت عضله عرضی شکمی در زنان جوان مبتلا به کمردرد غیراختصاصی

سابقه و هدف: افراد مبتلا به کمردرد، دچار کاهش ضخامت عضله عرضی شکمی می باشند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه تأثیر تمرین فرو بردن شکم به داخل (abdominal hollowing) و هم انقباضی عضلات شکم با هم (abdominal bracing) بر ضخامت عضله عرضی شکمی در زنان مبتلا به کمردرد غیراختصاصی بود.   مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی از نوع کنترل شده تصادفی بود که بر روی 60 زن مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی تکرارشونده (گروه کنترل و آزمایش) انجام گرفت. افراد گروه آزمایش به طور تصادفی در دو گروه مداخله تمرین فرو بردن شکم به داخل و هم انقباضی عضلات شکم قرار گرفتند. تمرینات 3 بار در روز با 10 تکرار به مدت 6 هفته انجام شدند. ضخامت عضله عرضی شکمی در سمت راست و چپ قبل و بعد از شش هفته مداخله، به وسیله سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت. درصد تغییرات نسبت ضخامت عضله عرضی شکمی در حین انقباض محاسبه گردید.   یافته ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین میانگین درصد تغییرات نسبت ضخامت عضله عرضی شکمی در حین فرو بردن شکم به داخل و هم انقباضی عضلات شکم در دو سمت راست و چپ وجود نداشت (21/0=p).    نتیجه گیری: علی رغم عدم وجود تفاوت آماری معنی دار بین دو تمرین مذکور، میانگین درصد تغییرات نسبت ضخامت عضله عرضی شکمی حین تمرین هم انقباضی عضلات شکم بیش تر از درصد تغییرات نسبت ضخامت این عضله در حین تمرین فرو بردن شکم به داخل بود، این نکته ممکن است از نظر کاربردی حائز اهمیت باشد